Tiranija tolerancije

London - Tiranija tolerancije je izraz koji pažljivom uhu i oku ovih dana sve rijeđe može da promakne. U štampanim medijima, na TV kanalima i internetu sve češće ovaj se izraz koristi za imenovanje liberalne inkvizicije koja sve što nije u skladu sa njenom definicijom ljudskih prava i jednakosti želi da sankcioniše.

Napisano je i nekoliko knjiga sa sličnim ili istim naslovom. Svakim danom neki novi slučaj izaziva kontroverzne rasprave i reagovanja. Poslednji je presuda Vrhovnog suda Engleske kojom se crnačkom, hrišćanskom, bračnom paru DŽons zabranjuje da budu roditelji hranitelji (foster parents) jer su odbili da se obavežu da djeci neće govoriti da homoseksualnost nije prihvatljiva.

Sve ovo uprkos tome što DŽonsonovi imaju ogromno iskustvo u hraniteljstvu
ugrožene djece i što su djeca kojima se pomaže u dobi (8 godina) kada se pitanje seksualnosti ne postavlja. Zabrinjavajuće je to što su DŽonsonovi sankcionisani zato što nisu pristali da propovjedaju ortodoksiju političke korektnosti, a ne za nešto što su izjavili.

Sudije temelje obrazloženje presude na jednakim pravima svih uvjerenja u raznolikim društvima. Međutim, ovakva presuda kod nekih doživljava se kao pokušaj sekularnih, ateističkih krugova u društvu da Bibliju i hrišćanstvo istisnu na marginu pa čak i isključe sa javne scene. Insistiranje branioca presude na neutralnosti njenih donosioca moglo bi da bude podložno kritičkom preispitivanju zato što je uperena protiv jedne religije i što zadire u samu suštinu biblijskog tj. hrišćanskog morala na kome počiva zapadna civilizacija, onakva kakvu smo je do sada znali.

Iz premise da su ljudska prava i antidiskriminacioni zakoni univerzalne kategorije možemo zaključiti da će ova liberalno-sekularna pesnica da krene i na ostale religije i uvjerenja. Tu univerzalnost smo vidjeli na djelu i u drugim krajevima, Srbiji na primjer, gdje se mitropolitu prijeti sudom zbog navodnih uvreda učesnika parade ponosa iako je pomenuti "verbalni delikt" bio u okvirima religijskog učenja te crkve.

Kada se ovakva prašina diže u društvima tradicionalno tolerantnim može se samo pretpostaviti šta će se događati u društvima koja nisu takva. Čak tolerantni pojedinci i grupe počinju da dižu glas da se stvar vrati u sferu tolerancije, a ne tiranije. Ima znakova da tiranija tolerancije zatvara puni krug. Prije par dana i predsjednik Sarkozi pridružio se kancelarki Merkel i premijeru Kameronu proglasivši multikulturalizam mrtvim i u Francuskoj.
Trebalo je da prođe tridesetak godina da bi se shvatilo da proklamovani multikulturalizam u ovim zemljama nije dao rezultat.

Možda će po ugledu na avanturu sa multikulturalizmom društveni arbitri: politički lideri, mediji, akademici, intelektualci Zapada shvatiti da nešto treba uraditi i sa drugim univerzalno proklamovanim idejama čije striktno, nekritičko sprovođenje dovodi u pitanje jedno od najuzvišenijih dostignuća civilizacije - toleranciju.