Grube neistine o Narodnoj biblioteci Srbije

U poslednje vreme u pojedinim medijima o Narodnoj biblioteci Srbije su iznesene grube neistine o navodnom odstranjivanju srpskih pisaca iz korpusa srpske književnosti i to uz pomoć „polica, pretinca i uputstva za ređanje knjiga“ specijalno za crnogorsku književnost (vebsajt NSPM: http://www.nspm.rs/kulturna-politika/njegos-pripada-srpskoj-knjizevnosti.html).

Istina je vrlo jednostavna i lako se može proveriti:

- NBS nikada nijednoj biblioteci nije dala nalog da klasifikuje i fizički izdvaja knjige pod oznakom crnogorske književnosti,   

- u NBS nema nikakvih polica, i nije je ih nikad bilo, na kojima su izdvojene knjige pod oznakom crnogorske književnosti,

- u kataloškim zapisima NBS navedeno je da je jezik pisaca koji se spominju - kao što su Njegoš i Malović – srpski,

- NBS dosledno sprovodi pravilo da je jedina legitimna instanca za određivanje jezika savremene publikacije sam pisac tj. nosilac autorskog prava. Upravo je upravnik Ugričić inicijator Sporazuma o određivanju jezika publikacije za koju se izrađuje CIP zapis, kojim se predupređuju zlonamerne manipulacije. Po tom Sporazumu, koji su od 2008. godine prihvatile i sprovode sve nacionalne biblioteke zemalja bivše Jugoslavije, CIP zapis se ne izrađuje ako se prethodno nosilac autorskog prava nije pismeno izjasnio o jeziku publikacije. Povod za ovu inicijativu bila je slična ideološki motivisana medijska kampanja, kakve se periodično predvidljivo pokreću kad god je potrebno iz političkih razloga. Prema Sporazumu, jezik publikacije više ne određuju biblioteke, već sam autor ili izdavač tj. nosilac autorskog prava pre štampanja knjige, radi izrade CIP-a, kataloškog zapisa u publikaciji. Zainteresovani mogu pronaći tekst pomenutog „Sporazuma o određivanju jezika publikacije za koju se izrađuje CIP zapis“, u tematu „Ko krade pisce“ iz Glasnika NBS br. 1/2008, kao i na mreži:http://www.nb.rs/view_file.php?file_id=2605      

- Norma koju propisuje NBS je obavezni međunarodni standard univerzalne decimalne klasifikacije UDK, po kome ne postoji crnogorska književnost, nego samo srpska književnost u Crnoj Gori, kao što, naravno, postoji i srpska književnost,

- NBS je 2009. godine uspela da kod međunarodne ISO agencije obezbedi novi preporučeni kôd za srpski jezik, kojim se najzad predupređuju greške i nesporazumi proistekli iz navike da se u pojedinim stranim bibliotekama sve publikacije objavljene latinicom katalogizuju kao hrvatske, a sve publikacije objavljene ćirilicom kao srpske. Od sad međunarodno priznati jezički kôd srpskog (srp) i hrvatskog jezika (hrv) više nije diferenciran prema vrsti pisma u okviru jednog jezika (nekadašnjeg srpsko-hrvatskog), što je decenijama bio slučaj, nego prema imenu jezika, što objektivno odražava stanje stari kakvo je danas.

Odeljenje za odnose sa javnošću Narodne biblioteke Srbije

U prilogu je dat dopis iz Biblioteke grada Beograda upućen NBS-u:

Dopis 1

Dopis 2