Politika „Politike”

(Politika, 23.09.2009)

Kritika koju je na vanrednoj konferenciji za novinare u petak, 18. septembra, gradonačelnik Beograda Dragan Đilas uputio ,,Politici” zbog objavljivanja teksta ,,Zašto smo zviždali ’Marseljezi’” („Politika”, 15. septembra) kolumniste Đorđa Vukadinovića i neuverljivi odgovor glavnog i odgovornog urednika Dragana Bujoševića na nju (,,Đilas i ’Politika’”, ,,Politika”, 19. septembra) ponukali su me da se tim povodom oglasim. ,,Dijalog” gradonačelnika i vašeg glavnog urednika tiče se dve važne aktuelne teme – porasta netolerancije i nasilja i stanja u medijskoj sferi.

Naime, izvrstan komentar zamenika glavnog urednika „Politike”, Dragana Janjića (,,Huligani i politika”, objavljen 16. septembra), teško da je mogao da ispere gorak ukus koji je kod mnogih ostavio, dan ranije, u istoj rubrici objavljen tekst ,,vašeg” kolumniste Đorđa Vukadinovića. Reč je, u oba slučaja, o osvrtu na događaje na ,,Marakani” na utakmici naše fudbalske reprezentacije protiv nacionalne selekcije Francuske. Dugu senku na taj događaj bacilo je horsko zviždanje gledalaca francuskoj himni.

Ustajući protiv, takođe horskog medijskog zataškavanja neprijatnog incidenta, Đorđe Vukadinović na skandalozan način opravdava navijačke ,,niske strasti” legitimišući ovakvo ponašanje tvrdnjom da je reč o ,,nekoj vrsti ’spontanog referenduma’”. A, na tom su se ,,referendumu”, tvrdi Vukadinović, pristojni momci i građani, a ne ,,huligani” i ,,primitivci” izjašnjavali ,,kako o francuskoj politici prema Srbiji tokom balkanske krize (učešće u bombardovanju, priznanje nezavisnosti Kosova) tako i o tome šta većina navijača misli o jadnoj i bednoj kampanji domaćih medija i političara”, koji su, po Vukadinoviću, svojim prethodnim zalaganjem za fer odnos prema gostima i sportsko navijanje, zapravo iskazivali ,,udvoričku snishodljivost” prema evropskoj birokratiji.

Đorđe Vukadinović ima pravo na svoje konzervativne, antizapadnjačke i antievropske stavove. Ima pravo i da ih javno iznosi. U konkretnom slučaju, kada je reč o spomenutoj kolumni ,,Zašto smo zviždali ’Marseljezi’”, ovo bi pravo donekle moglo biti limitirano time što je autor glavni i odgovorni urednik časopisa ,,Nova srpska politička misao”, i još pre time što je nastavnik na Beogradskom univerzitetu; to osim stručnog, podrazumeva i pedagoški rad sa mladima.

To je, međutim, druga tema i nema veze sa ,,Politikom”. Ono što sa njom ima veze je stav gradonačelnika Đilasa, da toj kolumni nije bilo mesta na njenim stranicama. Slažem se sa njim.

Jer legitimno je pravo urednika da neki tekst, pa i kolumnu ,,svog” kolumniste, umesto u novine baci u koš. Kriterijum za to je uređivačka politika lista. I to nije cenzura. Istina, između cenzure i uređivačke orijentacije granica je ponekad delikatna, ali uvek postoji. Pogotovo u novinama koje su svesne sopstvenog uticaja. Jednostavno, one sa, po sopstvenim kriterijumima, neprihvatljivim stavovima ne polemišu ,,sutradan u uvodniku” (Dragan Bujošević, ,,Đilas i ’Politika’”, „Politika”, 19. septembra) već ih ne objavljuju.

Glavni i odgovorni urednik ,,Politike” Dragan Bujošević tvrdi takođe, da gradonačelnik ,,dobro zna da stav bilo kog kolumniste nije stav ’Politike’…” To je verovatno tačno ali to što gradonačelnik zna, ne zna najveći broj čitalaca, kojima je sve što piše u ,,Politici” – ,,Politika”.

Autorka je glavni urednik "Helsinške povelje"