Dešavanja oko Libije samo ponavljaju istorijski razvoj situacije vidljiv i u slučajevima Iraka i Srbije/SR Jugoslavije. Sve tri zemlje prošle su iste faze odnosa prema Zapadu, od prvobitne zategnutosti i sukoba do direktnog rata koji je na kraju odlučio o njihovoj sudbini.

Uz stalne izjave Obame, Klintonove, Merkelove, Sarkozija i Kamerona o svetu u kome su odgovornosti podeljene, prosto je izlišno govoriti da je osnovni cilj osnivanja BRIK(S)-a, multipolarni svet, ostvaren.

Reforme su nametane sa ciljem na da omoguće dobru vladavinu i razvoj institucija sistema. Ali zapadni donatori su koristili NVO da zaobiđu i marginalizuju iste te institicije, obično pod izgovorom da su korumpirane ili nedemokratske.

Mala, ružna tajna međunarodnog angažmana na Balkanu jeste da on u mnogim aspektima nije bio vođen ni liberalnim internacionalizmom, ni vilsonovskim idealizmom, ni principima DŽefersonove demokratije, već mnogo malignijom filozofijom - lenjinističkim voluntarizmom

Uvjeren sam da mnoge stvari Obama nije želio tako da se odvijaju, međutim jasno je da on kao vrhovni lider nije odlučivao o vitalnim stvarima svoje spoljne politike. Glavne konce cijele priče povlačili su kao i uvijek Pentagon i Stejt department.

Premijersko mesto može biti klopka za ambicioznog Ivicu, jer njena kratkotrajnost, koja bi mogla da bude programirana još na početku, na primer, Vučićevom apstinencijom u vlasti, najviše bi štetila upravo onima koji su prvi potrčali za sirom u Nikolićevoj mišolovci.

Uveren sam, bez dvotrećinske ili makar dovolujno komotne parlamentarne većine, koja bi makar nagovestila bazično političko jedinstvo duboko „raspolućene jabuke Srbije“, nijedna vlada neće imati potencijal da zemlju izvlači iz duboke ekonomske, socijalne i moralne krize.

Čak i u samom izveštaju o ukupnim rezultatima izbora ima nepravilnosti - broj birača koji su glasali veći je od broja glasačkih listića u glasačkim kutijama (gde su završili glasački listići tog „viška“ birača – jedino da su ih neki birači odneli kućama?!).

Još lagodnije političari u Srbiji odbijaju strane ambasadore, sada već trećerazredne zelene karijeriste (otkako više nismo trusno područje), kada je nemoguće usaglasiti volju velikih sila i lične interese inokosnih Srba.

Pozdravljam svako smanjenje broja zaposlenih u vanprivrednom sektoru, pa tako i smanjenje broja poslanika Narodne skupštine. Ali ako se istovremeno sa smanjenjem broja poslanika ne pristupi i promeni izbornog sistema – džaba krečimo.