Ukoliko Zaključak 7. bude ispoštovan, i NSRS donese zakon koji reflektuje suštinu Zahtjeva 5. to bi bio protivustavan zakon po više osnova. XI posebna sjednica NSRS zapravo predstavlja direktan napad koji je Režim izvršio na Ustav zemlje i de facto prijetnju suspendovanja ustavnog poretka RS.

Do sada je u Memorijalnom Centru u Potočarima sahranjeno 2.000 srebreničkih žrtava a ostatak do Izetbegovićeve cifre od 8.000 do danas nije pronađen iako su manje-više čitava Bosna i Hercegovina „prekopane“.

Duhovni smisao, ipak, ne zavisi samo od porekla imena. Kosovo je, prvenstveno, mesto srpskog svedočenja vernosti Bogu (reč mučenik i znači, originalno, „svedok istine“). Tako da je njegov današnji smisao u stvari nataložen, vremenom, svim onim što za nas predstavlja ova nadistorijska srpska lozinka. 

U jednoj pojedinosti gospođa Kandić ipak jeste u pravu: „Ono što je neophodno regionu je jedna poštena debata o prošlosti.“ Ona tu govori istinu, ali samo u onom istom smislu u kojem bi to činio i đavo kada citira Sveto pismo.

Pošto se čitav pregovarački proces, zajedno sa parafiranjem i potvrđivanjem Sporazuma odvijao mimo volje srpskog naroda sa severa Kosova i Metohije na koji se Sporazum odnosi, Sabor ga smatra nelegitimnim i nevažećim.

Kad je riječ o "rizičnom raspakivanju Dejtona", to se već odavno dogodilo u režiji Vestendorpa, Petriča, Ešdauna i dr. oduzimanjem nadležnosti i nametanjem zakona. Cilj referenduma je baš obrnuto - da se Dejton ponovo spakuje u svom izvornom sadržaju, po slovu, a ne u duhu međunarodnog sporazuma.

Ponekad se slika celine otkriva u detaljima. Baš takav detalj je priča o Izudinu Aliću. Na njima je zasnovana struktura moći u svetu, moralnost Haškog tribunala, Rezolucija o Srebrenici, Tadićevo poklonjenje u Potočarima, budućnost srpskog naroda, položaj Republike Srpske.

Nezakonite promjene ustavne strukture dovele su upravo do onih problema koji se sporazumom sprečavaju.

REKOM je sam sebe postavio upravo u položaj onih organa koji prikupljaju obaveštenja za uspešno vođenje krivičnog postupka, jer kako smo rekli, u odsustvu optužnice, nema svedoka niti svedočenja.

U vreme srpske revolucije 1804–1815. svi su politički pro­jek­ti (sem jednog koji je stavljan na papir iz političke nužde) pola­zi­li od toga da su Bosna i Hercegovina, Dalmacija i Dubrovnik jedna nacionalna celina, zajedno sa Beogradskim pašalukom i Crnom Gorom.